ارتباط بین داشتن معنا در زندگی با وضعیت استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1392

زمینه و هدف: علت بسیاری از مشکلات روان‌شناختی، نبود معنا در زندگی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین داشتن معنا در زندگی با وضعیت استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1392 انجام‌شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است. در این مطالعه 222 دانشجوی ساکن در خوابگاه‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران، پرسشنامه‌های سنجش اطلاعات فردی، معنا در زندگی و سنجش اضطراب، افسردگی و استرس را تکمیل کردند. داده‌ها توسط SPSS18 و آزمون‌های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک‌طرفه و تی مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی دانشجویان مورد مطالعه (3/6±)23 سال بود. از بین دانشجویان 50/5% از آنان دارای درجاتی از افسردگی، 73% دارای درجاتی از اضطراب و 30/9% دارای درجاتی از استرس (خفیف تا خیلی شدید) بودند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره اضطراب با معنای زندگی ارتباط آماری معنادار و معکوس وجود دارد (p=/04). همچنین بین میانگین نمره استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان همبستگی معناداری وجود داشت(p05) . نتیجه‌گیری: داشتن معنا در زندگی یکی از متغیرهایی است که بر میزان اضطراب دانشجویان تأثیر می‌گذارد. در مشاوره‌های روان‌شناسی می‌توان با استفاده از روش‌های معنادرمانی، معنای زندگی و سلامت روان دانشجویان را بهبود بخشید